Good morning Mistress Tzina

Πετάχτηκα τρομαγμένος απ το κρεβάτι. Ηταν ο βομβητής της Αφέντρας. Το ρολόι έλεγε πέντε. Αξημέρωτα ακόμη κι αυτό με τρόμαξε ακόμη περισσότερο.
"Κυρία Τζήνα" φώναξα ασυναίσθητα κι έφυγα τρέχοντας να δω τι συμβαίνει..
Τέτοια ώρα δεν με καλούσε ποτέ. Είχε φέρει και έναν εραστή το βράδυ και.. ωω! δεν μπορεί. Κάτι της συνέβαινε.

Κατέβηκα τις σκάλες κακήν κακώς και μπήκα στο καθιστικό.
Χαμογελαστή, ντυμένη (τέλος πάντων..) με καθησύχασε.. Ακόμα δεν είχα συνέλθει.
-Ελα, μην τρομάζεις. Καλά είμαι. Είπε μεγαλώνοντας ακόμα το χαμόγελο για να με καθησυχάσει.
- Εεχ.... Διατάξτε με, είπα, αλλά χωρίς να κουνηθώ
Εμεινα στήλη άλατος. Οχι πιά για το ξαφνικό ξύπνημα, αλλά φόραγε πάλι αυτό το μπλουζάκι που.. δεν γινόταν να μην κοιτάξω το πλούσιο στήθος της.Είχε βάψει και τα μαλλιά της μαύρα (!!). Πότε πρόλαβε; Δεν μου έπεφτε λόγος βέβαια αλλά δεν της πήγαιναν καθόλου.
Είχα μείνει να την κοιτάζω. Οχι δεν ήταν το ανεξήγητο ξύπνημα, ούτε και τα μαύρα μαλλιά. Αλλά το ατίθασο στήθος της που λίγο κρυβόταν.
Σκέφτηκα ότι δεν το είχα αγγίξει ποτέ, ότι το κορμί της αφέντρας είναι ναός. .. Ακόμα και το βράδυ είχε κάποιον στο κρεβάτι.. Ξεροκατάπια ξελιγωμένα μ αυτή την τελευταία σκέψη. Ημουν όμως απλά ένας απ τους σκλάβους της και δεν άρμοζαν τέτοιοι πόθοι..
Σίγουρα είχα αφαιρεθεί μ αυτές τις σκέψεις που δεν κατάλαβα ότι είχε πλησιάσει και ότι κοίταξα συνεχώς και πεινασμένα το στήθος της.
-Ετσι λένε καλημέρα στην αφέντρα; Είπε πιάνοντας με απ το πιγούνι, διασκεδάζοντας με την ήλιθια αμηχανία μου..
-Ωχ! Οχι.. Με συγχωρείτε , είπα και έπεσα στα γόνατα φιλώντας το χέρι που είχε προτείνει.
- Καλημέρα αφέντρα. Διατάξτε με. Είπα σαστισμένος και κράτησα - με δυσκολία - το βλέμμα μου στο πάτωμα.
- Λοιπόν.. Σε διατάζωω ..χμ να μου πεις τη γνώμη σου για τα μαύρα μαλλιά. Είπε συνεχίζοντας χαμογελαστά την διασκέδαση της.

-Ωχ! Οχι.. Με συγχωρείτε ,
είπα και έπεσα στα γόνατα
φιλώντας το χέρι που είχε προτείνει.

- Τα μαλλιά;; Εχ ναί. Εε..σας πάει που τα κοντίνατε λίγο.
- Δείχνει μεγαλύτερο το στήθος μου έτσι. Το ξέρω αυτό. Για το χρώμα ρωτάω.
Ωχ! Πάλι αυτό το στήθος !! Αν και κοιτούσα σκυφτός τις μπότες της, δεν μπορούσα να διώξω αυτή την εικόνα απ το μυαλό μου.
Το πουλί μου είχε ήδη αρχίσει να με ενοχλεί..Αλλά σίγουρα δεν το έβλεπε καθώς ήμουν γονατιστός και κοντά στα πόδια της.
- Α! Το χρώμα; είπα, μάλλον ηλίθια και αμήχανα.
- Δεν σ αρέσει ε; Είπε και αρπάζοντας με απ το πιγούνι ξανά, μου γύρισε το κεφάλι να κοιτάξω προς τα πάνω.
Το στήθος της δέσποζε πιά κυριαρχικό από πάνω μου και κάπου στο βάθος τα γαλάζια μάτια της περίμεναν μιά απάντηση..
- Σήκω! Διέταξε τραβόντας με απ το πιγούνι.
Αισθάνθηκα τη θυλή της σκληρή, να χαράζει το στήθος μου καθώς με σήκωνε όρθιο. Εκλεισα τα μάτια περνόντας απ το επίμαχο σημείο,
μήπως και μετριάσω το βασανιστήριο που τόσο έδειχνε να την διασκεδάζει.
Το πουλί μου πιά έσπρωχνε το στριγκάκι που έπρεπε να φοράω.. Πήγα να το σκεπάσω με τα χέρια μου αλλά ήταν αδύνατο. Με είχε κολλήσει πάνω της και δεν έπρεπε να την αγγίξω..
- Κάτω τα ξερά από εκεί! διέταξε με μιά ξυλιά σχεδόν στα χέρια μου.
Αμίλητος έφερα τα χέρια στο πλάι και πήγα να σταθώ προσοχή. Αδύνατον.. Γιατί έβαλε το πόδι της, ερευνητικά, ανάμεσα στα δικά μου..
Δεν μπορούσα να κρύψω την δυσφορία στο πρόσωπό μου.
- Αυτό που πήγες να αγγίξεις, μου ανήκει! Είπε κυριαρχικά, και βυθίζοντας τον μηρό της ακόμα πιό μέσα..
- Ξέρεις τι θα γίνει αν σε δω να το ξαναγγίξεις; Ε; Δεν το θέλω, αλλά θα με αναγκάσεις να το ξανακλειδώσω..
- Ο..οχι , ψέλλισα μην μπορώντας να μαζέψω την δυσφορία απ το πρόσωπό μου πλέον.
Τα χείλη της σχεδόν με άγγιζαν καθώς μιλούσε, αλλά δεν με φίλαγε. Με βασάνιζε..
Δεν άντεχα άλλο τον γυμνασμένο μηρό της να με πιέζει. Δάγκωσε τα χείλη της..
-Οχιι.. Κρατήσου.. Θα μου πεις λοιπόν για τα μαλλιά; καιαιαι..ίσως μετά σ αφήσω να τελειώσεις. Είπε με μισοαυστηρό ύφος και την απόλαυση να ζωγραφίζεται στα μάτια της.
- Θα καταλάβω βέβαια αν λες αλήθεια.. Συμπλήρωσε, κορυφώνοντας το βασανιστήριο μου.
Τα χείλη της συνέχισαν να με αγγίζουν και τα πέτρινα στήθη της να με κρατάνε φυλακισμένο με τις σκληρές θηλές της καρφωμένες σαν δόρατα, επάνω μου..
Ο σαδισμός όμως της Τζήνας, δεν ήξερες που έχει τα όριά του..
Αισθάνθηκα την μπότα της να πιέζει σιγά σιγά τα νύχια στα πόδια μου. Διασκέδαζε ολοφάνερα πιά και ο μηρός της είχε γίνει πλέον τοίχος για το μόριό μου.
Επνιξα μιά κραυγή πόνου απ τα νύχια μου που με ερέθισε ακόμα περισσότερο. Εννοιωσα το προσπέρμα να βγαίνει..
- Ελα. Μη φοβάσαι. Την αλήθεια πες μου. Ξέρεις ότι έχω εμπιστοσύνη στο γούστο σου... 
Τα χείλη της δεν είχαν ξεκολλήσει στιγμή απ τα δικά μου. Την ποθούσα τρελά.. Ολα με πίεζαν να της πω άυτό που σκέφτηκα στην αρχή.
Ηξερα σίγουρα ότι το έκανε για να διασκεδάσει. Οταν βασάνιζε, τον οποιονδήποτε, το απολάμβανε. Ηδονιζόταν. Δεν το έκρυβε. Σε μένα τουλάχιστον. Με τους άλλους ,αν και δεν είχα δει ποτέ, αλλά πρέπει να το έκρυβε. Το άφηνε να βγαίνει εκεί που ήθελε μόνον.
Οποτε προσπαθούσα να την ψυχολογήσω καταλάβαινα ότι ξέρω ελάχιστα για εκείνη. Σε αντίθεση με αυτά που γνώριζε αυτή γιά μένα.
Το μόνο που ήξερα ήταν ότι γνώριζε πολλές λεπτομέρειες για τους υποτακτικούς της. Μου μιλούσε άλλωστε γι αυτά. Σίγουρα είχα μιά εξέχουσα θέση ανάμεσά τους μιά και με είχε σπίτι να την υπηρετώ.
-ΛΟΙΠΟΝ; ακούστηκε έντονη η φωνή της αυτή την φορά. Μάλλον θυμωμένη μιά και ότι γινόταν ήταν για διασκέδαση δική της και όχι
δική μου..
- Ξ..ξανθά κυρία, απάντησα ασυναίσθητα και χωρίς χροιά..
- Ξανθά! Οπως τα είχατε..
- Χμ! , μαλάκωσε το ύφος της και αποτραβήχτηκε, αφήνοντάς με.

Το στήθος της δέσποζε πιά κυριαρχικό από πάνω μου
και κάπου στο βάθος τα γαλάζια μάτια της
περίμεναν μιά απάντηση.

Το νύχι μου πόνεσε πολύ καθώς σταμάτησε να το πατάει..Εμεινα όμως "στα κρύα του λουτρού"..

Αλλη μιά σαδιστική κίνησή της. Να με αφήσει έτσι. Το συνήθιζε με όλους γενικά. Εγώ γιατί να αποτελέσω εξαίρεση; Οπως συνήθιζε να είναι και απρόβλεπτη. Εκεί που σε έριχνε κάτω, ξαφνικά σ ανέβαζε. Με ένα βλέμμα της μόνο. Ηταν αρκετό γιά να σε κάνει κομμάτια , αλλά να σε ξανασυρμολογήσει πάλι. Και αυτό το παιχνίδι το ήξερε καλά. Ηταν προέκταση του σαδισμού άλλωστε. Δεν γινόταν να το αγνοεί.

Αναψε ένα τσιγάρο και απέμεινα σούζα απέναντί της να ξενερώνω, κοιτάζοντας πάλι το πάτωμα. Πριν τελειώσει τη ρουφηξιά, άπλωσε το χέρι της στον κρίκο απ το κολάρο μου και με κόλλησε ξανά επάνω της. Ο μηρός και τα χείλη της πήγαν πάλι εκεί που ήταν για να συνεχίσουν το βασανιστήριο. .. Δεν με ξενύχιασε αυτή τη φορά. Ολα έδειχναν ότι αυτή την φορά το έκανε γιά μένα. Ηθελα πολύ να την φιλήσω. Τέτοιες πρωτοβουλίες όμως ήταν απαγορευμένες απ το πρωτόκολλο της σχέσης μας. Εκείνη θα έκανε ότι ήθελε.
Κλάσματα του δευτερολέπτου ήταν αρκετά γιά να με φέρει πάλι στο ίδιο μαρτύριο. Τώρα έδινε Εκείνη. Εδινε γιά μένα και ήξερα ότι το δώρο δεν θα κρατούσε πολύ.


Relative Topics:

Amazon Tzina.
More than a goddess.

Femdom lessons
No 3

Tzina and Sakis.
A femdom weekend

Tzina and Sakis.
Morning pleasure

- Οκ! Τότε θα τα ξαναβάψω, είπε και ταυτόχρονα ο μηρός της έδωσε τέλος στο βασανιστήριό μου.
Σπαρτάρησα καθώς το σπέρμα λέρωνε το σλιπάκι μου. Εσβηνα εκείνη τη στιγμή..
-Ο Βαγγέλης (ήταν ο άντρας της και ο υπ αριθμόν πρώτος σκλάβος της) με επεισε ότι μου πάνε και έκανα την χαζομάρα, είπε αδιαφορόντας για το που βρισκόμουν εκείνη τη στιγμή.
- Σας σκοτεινιάζουν το πρόσωπο κυρία. Το κάνουν να δείχνει πιό τραχύ. Ενώ δεν είναι.
- Ουάου! και δεν σ αρέσει να φαίνομαι πιό σκληρή; πιό κακιά; 
- Μ αρέσει να φαίνεστε όπως νοιώθετε καλύτερα. Σας αρέσει να έλκετε και τα ήπια χρώματα, σας βοηθούν. Νομίζω..
- Γιατί πάντα επιβεβαιώνεις τις επιλογές μου; Ε καλλιτέχνη μου;
Στο μεταξύ η στάχτη στο τσιγάρο της είχε μεγαλώσει. Αστραπιαία άρπαξα ένα τασάκι και της το κράτησα. Χαμογέλασε χωρίς να μιλήσει.
-Να σας ετοιμάσω πρωινό;
-Οχι. Θα πάρω στο αεροπλάνο.
- Στο αεροπλάνο; !! ;
- Θα πεταχτώ στη Ρώμη. Πετάω στις 7.
Ασυναίσθητα χαμογέλασα.
- Γιατί έχεις την εντύπωση ότι σηκώθηκα στις πέντε; Γιά να σου παίξω μαλακία; χαχα.
Πάει το χαμόγελο.. Το ταλέντο που λέγαμε..
- Εχεις μιά αθωότητα!! Με τρελαίνει ώρες ώρες. Σε κάνει γλυκούλη!
Αντε πάλι το χαμόγελο..
-Λοιπόν πάω. Είπε κοφτά και έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι που κόντεψε να μου φύγει απ τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα.
- Α! μην πάς να στρώσεις το κρεβάτι μου.
- ;
- Είναι κατειλημμένο.
- Μάλιστα. Κατάλαβα. Θα περιμένω να φύγει.
- Χαχχα. Μάλλον αδύνατο. Τον έχω δεμένο.
- Μ!!
- Θα έρθει η Πέρσα το απόγευμα να τον λύσει. Εσύ μην εμφανιστείς.
- Μάλιστα κυρία. .. Εαν φωνάξει; τι να..
- Κι αυτό αδύνατο. Φιμωμένος!
Δεν μπόρεσα να κρύψω το χαμόγελο.
- Θα τηλεφωνηθούμε.."σκληρέ" χαχα , είπε ειρωνικά και αρπάζοντας το μπουφάν απ την κρεμάστρα έκλεισε την πόρτα.
 !! Πάει πάλι το χαμόγελο.. Το ταλέντο της αυτό...
Μετά σκέφτηκα ότι δεν πρέπει να υπάρχει πιό γλυκιά σκύλα και χαμογέλασα (ξανά) πηγαίνοντας γιά έναν υπνάκο μέχρι να ξημερώσει..
Ηδη μου λείπει..

Καλό ταξίδι αφέντρα :)